Ciągłość osadnicza na tym obszarze trwała od mezolitu (8 - 4 tys. lat p.n.e.) aż do średniowiecza. Obecna wieś została założona w XVIII wieku jako osada olęderska, o czym świadczy charakterystyczna rozproszona zabudowa. Mieszkańcy użytkowali ziemię na podstawie kontraktu z właścicielem, płacili czynsz pieniężny, w odróżnieniu od chłopów pańszczyźnianych zachowywali wolność osobistą, rządzili się własnym prawem i posiadali samorząd wiejski. Mieszkańcy Rańska byli najczęściej ewangelikami. W XIX wieku właścicielem wsi był Bochholz z Siercza. Po I wojnie światowej w Rańsku funkcjonowała szkoła.
W pobliżu wsi znajdują się trzy niewielkie jeziora – Czarne, Karasiowe i Długie, a o atrakcyjności tego obszaru decyduje ciągnące się aż do strumienia Popówka wyniesienie zwane Ozem Rańskim. Jest to forma polodowcowa powstała na skutek osadzania piasku i żwiru przez wody płynące pod lodowcem lub w jego szczelinach. Z jego wierzchołka roztacza się piękny widok na dolinę Obry i jezioro Długie. Jezioro to jest płytkie i silnie zarasta roślinnością przybrzeżną i podwodną, pośród której znaleźć można rzadkie i chronione gatunki.